Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Προβολή 08/11 : 120 Χτύποι Το Λεπτό



120 Χτύποι το Λεπτό 120 Battements par Minute



Δραματική 2017 | Έγχρ. | Διάρκεια: 140'

 GRAND PRIX 70ο Φεστιβάλ Καννών // Βραβείο FIPRESCI // Υποψήφιο για το Βραβείο LUX 2017 // Επίσημη Πρόταση της Γαλλίας για το OSCAR Καλύτερης Ξένης Ταινίας.






Σύνοψη: Αρχές της δεκαετίας του ’90. Ενώ το AIDS έχει ήδη κοστίσει αμέτρητες ζωές τα τελευταία δέκα χρόνια, οι ακτιβιστές της Act Up στο Παρίσι, πολλαπλασιάζουν τις δράσεις τους με σκοπό να ανατρέψουν τη γενική αδιαφορία. Ο νεοφερμένος στην ομάδα, Νατάν θα συγκλονιστεί από τη δυναμικότητα του Σον, ενός από τα ιδρυτικά μέλη της οργάνωσης, που καταναλώνει τις τελευταίες του δυνάμεις του στη μάχη ενάντια στο κράτος και τις φαρμακευτικές εταιρείες. 



Ο σκηνοθέτης Καμπιγιό για την ταινία του… 

Μια πολιτική ταινία
«Το 120 BPM δεν είναι μία νοσταλγική ταινία, αλλά μία πολιτική ταινία, μία ταινία για αυτούς που χάθηκαν και για εμάς που έχουμε μείνει εδώ και παλεύουμε ακόμα. […] Το 1992, μην ξεχνάμε πως είμαστε σε μία περίοδο που υπάρχει ομοφοβία, οι συζητήσεις για προφυλακτικά ήταν απαγορευμένες στα σχολεία και η ανταλλαγή σύριγγας ήταν η πιο συνηθισμένη πρακτική. Η Act Up – Paris ήταν μια οργάνωση γεμάτη δυναμικούς ανθρώπους στην χειρότερη περίοδο της επιδημίας του AIDS που όμως κατάφεραν και άνοιξαν έναν διάλογο για αυτό και βοήθησαν και άλλους ανθρώπους, που είχαν προσβληθεί από την αρρώστια, όπως χρήστες ναρκωτικών, αιμοφιλικούς, κ.ά.» […]

Η δύναμη της Κοινότητας
«Σήμερα, με τα Κοινωνικά Μέσα και το διαδίκτυο είναι πολύ εύκολο να είμαστε μέρος μιας κοινότητας, αλλά χωρίς να ενσωματωνόμαστε πραγματικά σε αυτή την κοινότητα. Τη εποχή που διαδραματίζεται το 120 BPM, οι άνθρωποι έπρεπε να βρεθούν μαζί, στον ίδιο χώρο, και να ανταλλάξουν ιδέες κοιτώντας ο ένας τον άλλο. Ήταν η εποχή του φαξ, όπου οι οργανώσεις δεν μπορούσαν να μεταδίδουν τις εικόνες τους άμεσα, όπως γίνεται σήμερα, και η τηλεόραση έπαιζε ένα τεράστιο ρόλο – γεγονός που επηρέαζε τον τρόπο που η οργάνωση σχεδίαζε τις ενέργειές της, προκειμένου να χρησιμοποιήσει τα Μέσα αυτά.»


Ο Διεθνής Τύπος έγραψε…
Μία ταινία που συνδυάζει εντυπωσιακά την ελεγεία, την τραγωδία, την επείγουσα ανάγκη και την ενθουσιώδη ευφορία. […] Αυτή η ταινία έχει αυτό που υποδηλώνει ο τίτλος της: παλμό. Είναι γεμάτη κινηματογραφική ζωή. ★★★★★ The Guardian

Το εξαιρετικό ακτιβιστικό δράμα του Ρομπέν Καμπιγιό συνδυάζει το προσωπικό, το πολιτικό και το ερωτικό με έναν τρόπο που κάνει την καρδιά σου να χτυπά. Variety

Αυτή η ταινία είναι ένα κουτί: μια ουτοπία και ένα κύτταρο, μια μηχανή ικανή για συναισθήματα που προκαλεί η ηλεκτρονική μουσική. Δημιουργεί εδώ ένα ολόκληρο πλέγμα αισθήσεων που δεν είναι ποτέ μεταφορικό, αλλά σκηνογραφικό: ένας χώρος που θέλει να κατοικηθεί από χαρακτήρες που χρωστούν τα πάντα στη ζωντάνια της κίνησης των ηθοποιών, και να καταληφθεί από εξωτερικές δυνάμεις μέχρι τα όρια του μεταφυσικού ★★★★★ Liberation 

Τόσο συναρπαστική και συγκινητική που μοιάζει να ξεφεύγει από τα πάντα, πέρα από κάθε υπολογισμό Το 120 ΧΤΥΠΟΙ ΤΟ ΛΕΠΤΟ βρίσκεται σε μια κατάσταση θεϊκής χάρης στην οποία την οδηγεί η ενεργητικότητα και η επιθυμία της. Αγγίζει τους πάντες πολύ βαθιά. Αυτό σημαίνει μεγάλη ταινία ★★★★★ LExpress 

Ταινία για τον αγώνα, τη συλλογικότητα και τον τραγικό έρωτα, το 120 ΧΤΥΠΟΙ ΤΟ ΛΕΠΤΟ δεν φοβάται τίποτα. Ούτε το καινούργιο, ούτε την πολιτική, ούτε τελικά να κάνει σινεμά ★★★★★ Cinema Teaser

Εκτός από την υπογραφή μιας μεγάλης ταινίας, που βραβεύτηκε στις Κάννες, εν αναμονή των Σεζάρ, αποκαλύπτεται επίσης και μια εκπληκτική ομάδα νέων ηθοποιών – Nahuel Perez Biscayart, Arnaud Valois, Antoine Reinartz – αστερισμοί που θα συνεχίσουν να λάμπουν. Paris Match

Η ταινία του Καμπιγιό έχει μια εξαίσια δυναμική που εμπνέεται από την αποφασιστικότητα των χαρακτήρων της και ενισχύεται από τη μουσική του Αρνό Ρεμποτίνι. ★★★★ Time Out

Ο Καμπιγιό σκηνοθετεί τον τρόπο έκφρασης και δράσης μιας μαχητικής ομάδας με προσοχή και ενσυναίσθηση που δεν εμποδίζουν την ειλικρίνεια, ακόμη και την ειρωνεία (πάντα καλοπροαίρετη). Le Monde

Μία από τις καλύτερες ταινίες του Φεστιβάλ Καννών, η επική και σπαραχτική ταινία του Καμπιγιό είναι τόσο συναρπαστική όσο και απαιτητική και πολύ καλά κάνει.  ★★★★ The Hollywood News



Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Προβολή 16/03 : Ατίθασες

Ατίθασες  της Ντενίζ Γκαμζέ Εργκιουβέν     Βραβείο Καλύτερης Ταινίας, Βραβείο LUX Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου 2015 Υποψήφιο για Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας 2016 Επίσημη Συμμετοχή | Δεκαπενθήμερο των Σκηνοθετών, Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Καννών 2015 Βραβείο Label Europa Cinemas, Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Καννών 2015 Επίσημη Συμμετοχή, Διαγωνιστικό τμήμα, Βραβεία LUX 2015 Βραβείο Κοινού Καλύτερης Ξενόγλωσσης ταινίας, Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Σικάγο 2015 Μεγάλο Βραβείο (Golden Duke), Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Οδησσού 2015 Βραβείο Καλύτερης ταινίας, Φεστιβάλ Κινηματογράφου Σεράγιεβο 2015 Βραβείο Καλύτερου Γυναικείου Καστ (Güneş Şensoy, Doga Doğuşlu, Tuğba Sunguroğlu, Elit İşcan, Ilayda Akdoğan), Φεστιβάλ Κινηματογράφου Σεράγιεβο 2015 Επίσημη Συμμετοχή, Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Τορόντο 2015 Βραβείο Κοινού FISCHER του τμήματος Ματιές στα Βαλκάνια, 56ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης  Το καλοκαίρι έχει μόλις α

Πρόγραμμα : Χειμώνας 2018 Β΄ Κύκλος

06/02 - ΡΟΜΑ 20/02 - Ο ΕΝΟΧΟΣ 06/03 - ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΜΕ ΤΗ ΦΩΤΙΑ (19:00) 20/03 - ΚΑΠΕΡΝΑΟΥΜ

Προβολή 20/03 : Καπερναούμ

Καπερναούμ //  Capharnaum   Κοινωνική 2018 | Έγχρ. | Διάρκεια: 126'  Λιβανο-γαλλική ταινία, σκηνοθεσία Ναντίν Λαμπακί με τους: Ζαΐν Αλ Ραφία, Γιορντάνος Σιφερό, Μπολουατίφ Τρέζορ Μπανκολέ Η ιστορία ενός ατίθασου, χαρισματικού αγοριού, το οποίο επαναστατεί ενάντια στη, γεμάτη κακουχίες, ζωή του και παλεύει να βρει τρόπο να επιβιώσει στις παραγκουπόλεις του Λιβάνου, μετατρέπεται σε μια συγκλονιστική ταινία για τους ανθρώπους του περιθωρίου, αλλά και το ακατανίκητο ανθρώπινο πνεύμα. Βραβείο της Επιτροπής στο Φεστιβάλ Καννών, υποψήφια για Χρυσή Σφαίρα και Όσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας. Κριτικές : Στην ταινία συμβαίνουν συγκλονιστικά πράγματα τόσο από άποψη περιεχομένου όσο κι από καθαρά κινηματογραφική σκοπιά όπου η σκηνοθέτης ΝΑΝΤΙΝ ΛΑΜΠΑΚΙ, αποδεικνύεται γνώστης τεράστιος του κινηματογράφου και άνθρωπος μαζί αφού θέλησε να καταπιαστεί με τέτοιο θέμα κι όχι με το πόσους γκόμενους αλλάζει η εκάστοτε Γαλλίδα που δεν ξέρει τι της γίνεται παρά την απασχολεί μόνο η κλειτ